Hart op de tong deel 1

Kortrijk is in 2007 de ‘Stad van de Smaak’. Waar ga je liefst uit eten in Kortrijk? En elders? En wat is je absolute lievelingsgerecht. Kook je ooit zelf!?

Als student heb ik geen uitgebreid budget waarmee ik ongebreideld kan gaan tafelen maar dat belet me niet om toch te genieten van eten. Mijn voorkeur gaat uit naar exotische gerechten maar dat zal vooral te maken hebben met mijn reiskriebel. Jammer genoeg vind ik in Kortrijk weinig dat mijn smaakpalet behaagd. In Kortrijk vind je voornamelijk de gewone keuken terug en moet je het exotische er vaak maar bij denken.
Gelukkig kan ik af en toe naar Gent of Brussel ontsnappen om daar op ontdekkingstocht te gaan. Vaak vind je de leukste restaurantjes in de kleinste hoekjes. Maar mijn grootste frustratie als ik uit eet is toch wel het feit dat de wijn vaak aan schandalige prijzen wordt aangeboden. Dat is voor mij dan ook een grote reden om zelf thuis te koken en een degelijk wijntje aan een redelijke prijs te consumeren. Als we het hebben over lievelingseten dan is het nogal moeilijk om er één uit te kiezen. Zo heb ik heel erg genoten van de ‘langoustines’ in Trinidad, Cuba maar ook de sushi in Japan kon mijn hart beroeren. Maar uiteindelijk kies ik toch voor iets wat me in Nieuw-Zeeland is voorgeschoteld geweest. Het begon met een ‘seafoodchowder’ een soort vissoep maar lekker dik! Daarna als hoofdschotel mijn lievelingsgerecht: de ‘cajun-blackened fish’. Niet echt een Nieuw-Zeelands gerecht maar de creoolse keuken had mij overwonnen na mijn reis naar New Orleans. ’t mag voor mij al eens wat pikanter zijn. Bij dit geheel consumeer je best nog een witte Nieuw-Zeelandse wijn. Die hebben ondanks hun jeugdige leeftijd een heel sterk palet dat goed bij deze gepeperde vis past.
Maar aangezien ik met budgetbeperkingen zit, sta ik zelf vaak achter het fornuis en kook ik een smakelijk potje bijeen. Maar meestal vind je geen kookboek in mijn buurt. Ik ga meestal op goed gevoel mijn neus en smaakpapillen achterna! Zo hangt het af van wat ik in huis heb en waar ik ‘goesting’ in heb. Blijkbaar heb ’k toch die kookmicrobe van mijn ouders geërfd, waarvoor dank!

De dictator is dood, leve de nieuwe dictator

Vanochtend om 6 uur lokale tijd in Irak is Saddam Hoessein opgeknoopt. Saddam was veroordeeld tot de strop in één van de vele processen die tegen hem zijn ingespannen na het omverwerpen van zijn regime. Ondanks protest vanuit de Westerse wereld tegen het uitvoeren van de doodstraf heeft het Iraakse regime de straf uitgevoerd.
Maar wat betekent dit nu voor het leven in Irak? Deze ochtend waren er al onmiddellijk bomaanslagen die als vergelding worden gezien voor de dood van Saddam. Hierbij kwamen enkele tientallen, onschuldige burgers om. De Irakezen zitten nog steeds zonder een constante toevoer van elektriciteit, water en gas. Toegegeven ze leven niet meer onder een schrikbewind van 1 dictator. Jammer genoeg is het nogal onduidelijk wie nu wel de plak zwaait in Irak. Is het de verkozen regering? Zij krijgen de steun van de invasiemacht geleid door de USA en het Verenigd Koninkrijk. Of zijn het de verschillende facties van van sjiïtsche of soennitische moslims? Die facties verscheuren het land sinds de unilaterale inval van de USA en vermoorden zowel Iraqi's als buitenlandse soldaten.
De meerderheid van de Iraakse bevolking snakt naar een beetje rust, een beetje tijd om hun leven weer op poten te zetten. Maar dat vergt een sterke leider, iemand die de verschillende warlords en andere machtswellustelingen in toom kan houden. Klinkt dat niet een beetje als de perfecte basis voor een nieuwe dictator?
Dat brengt ons bij de dubieuze buitenlandse politiek van de Verenigde Staten. Over de jaren heen hebben ze her en der in de wereld verschillende mensen aan de macht geholpen of gehouden. Op andere plaatsen hebben ze guerillastrijders opgeleid en getraind met de bedoeling het verkozen regime omver te werpen. Zowat heel Zuid-Amerika is onderhevig geweest aan deze terreur van de CIA. Maar ook het Midden-Oosten en Azië kennen hun deel van door CIA-gesteunde dictaturen. Zo is er ook Saddam, die in zijn beginjaren zowel financiële als materiële hulp kreeg om de oorlog tegen Iran en het islamextremisme te voeren. Dan is er natuurlijk ook nog Osama Bin Laden die ten tijde van de invasie van Afghanistan door de USSR kon rekenen op de Amerikaanse technologie om het Rode Leger een smadelijke nederlaag toe te dienen.
En nu zit het Amerikaanse leger al enkele jaren in een impasse in Irak. Omdat Saddam massavernietigingswapens had, omdat Saddam Al Qaeda steunde, omdat... (vul eender welke drogreden in). Toch raar dat de enige duidelijke link tussen Saddam en Osama de uitdrukkelijke steun was van de VS!
Hopelijk trekt de VS eindelijk haar conclusies uit deze mislukte strategie om regimes her en der in het zadel te helpen om dan jaren later de brokken te moeten opkuisen. Mijn enige hoop bestaat erin dat er niet opnieuw een dictator wordt aangesteld in Irak maar het is tegelijk wel mijn vrees dat dit de enige mogelijkheid is om Irak op korte tijd terug een kans te geven.

Amaai da's rap

'k Ben nog maar enkele maanden aan't bloggen en ze vragen mij al om in de gazetten te schrijven. Nuja, 't is niet dat we 't hier over nationale kranten hebben - niet dat ik daar niet in geraak. Maar het Kortrijks Handelsblad heeft mij gevraagd om gedurende 8 weken deel uit te maken van hun panel voor de rubriek 'hart op de tong'.

Maar in mijn antwoorden zal ik me moeten beperken tot stukjes van 700 tekens (spaties inbegrepen). Omdat ik niet altijd alles in die beperkte ruimte zal kunnen zetten, beloof ik jullie hier op mijn blog een uitgebreide versie te posten. Zo kunnen de mensen die niet van Kortrijk zijn of gewoon geen geld willen verspillen aan een halve reclamegazet toch nog meegenieten!
'k Heb al een eerste vraag gekregen maar 'k laat jullie nog wat in spanning wat mijn antwoord betreft. De vraag krijgen jullie al:

Kortrijk is in 2007 de ‘Stad van de Smaak’. Waar gaan jullie liefst uit eten in Kortrijk? En elders? En wat is jullie absolute lievelingsgerecht. Koken jullie ooit zelf!?

Denk er gerust zelf maar eens over na...

PS: Deze post is inclusief spaties al meer dan 1000 tekens, kwestie van die beperking te visualiseren ;-)

Ceci n'est pas une blague!

Op 13 december 2006 roept het Vlaams Parlement unilateraal de onafhankelijkheid van Vlaanderen uit... Hilariteit alom na de fake-reportage annex nieuwsuitzending van de RTBF. Zowat alle partijen hadden leden (en vaak niet de minste) die meegewerkt hebben aan het op poten zetten van dit 'War of the Worlds'-epos op Belgische wijze.
Hypocriet is dan ook de beste omschrijving voor de kritiek die de avond zelf en vooral de volgende dag losbarsten. Opper-hypocriet is de fractieleider van de CD&V in de Kamer. Tijdens het vragenuurtje neemt hij de medewerking van Kamervoorzitter De Croo kwalijk terwijl de heer De Crem zelf meegewerkt heeft aan de uitzending.
De reacties van andere toppolitici en regeringsleiders (genre Leterme, Verhofstadt en Di Rupo) lopen over van verontwaardiging. Maar gaat dit niet voorbij aan de essentie van het verhaal? Een goed uitgewerkte fictieve reportage over een mogelijke afscheiding van Vlaanderen. In ieder geval iedereen die de reportage bekeken heeft en een beetje politiek inzicht beseft redelijk snel dat het om een goed uitgewerkte grap gaat. Vooral het opvoeren van Jean-Marie De Decker haalt toch alle serieux en geloofwaardigheid weg uit een nieuwsuitzending!!
Het uiteindelijke doel van deze uitzending was een debat rond de communautaire hangijzers -die hoogstwaarschijnlijk bij de volgende regeringsvorming op tafel zullen komen- aan te kaarten bij de franstaligen. Dit is jammer genoeg door de kortzichtigheid van de reacties niet echt naar buiten gekomen.
Enkele jaren geleden heeft de BBC een uitzending gemaakt over een fictieve aanslag met een vliegtuig in de buurt van London Heathrow (LHR). Toegegeven die stond wel degelijk als fictie aangegeven in de tv-gids, maar toch als je er als zapper op terecht kwam was het net echt.
Een beetje advies aan iedereen die nu op de RTBF wil schieten of al heeft geschoten: "Ceci n'est pas une blague!". Een stukje advies naar René Magritte die het surrealisme gelukkig wel kon appreciëren!

ook verschenen als lezersbrief in De Morgen van 16 december

Kartels pt 2

Mijn woorden zijn nog niet koud of Lieve Vanhoutte keert zich af van de N-VA en schurkt zich tegen de warme borst van onze wollige burgemeester Stefaan.
Later op de avond raakt ook nog bekend dat de N-VA zichzelf terugroept en kiest om het kartel met CD&V in stand te houden ten nadele van Jean-Marie Dedecker. Deze laatste geeft dus na amper 10 dagen zijn partijkaart terug. Gaat Lieve Vanhoutte nu haar partijkaart opnieuw aanvragen...?

Kartels: het komen en gaan van een nutteloos fenomeen

Is het je al opgevallen? Het komen en gaan van kartels in de Belgische politiek. 'spirit' is zowat de vaste appendix van de SP.a geworden, N-VA was heel lang de trouwe, Vlaamse partner van de CD&V... En de CD&V is zelf een eeuwenoud kartel tussen de middenstand en het ACW. Voor ik het vergeet Vivant is ook nog steeds in kartel met de VLD. Toch raar dat je dit buiten Sint-Truiden nergens hoort of ziet maar ze wel zo op je stembiljet staan (let er maar op in 2007... VLD-Vivant).
Op lokaal niveau leidt dit soms tot amusante situaties. Neem nu Godelieve Vanhoutte (nu N-VA), in 2000 verkozen op de kartellijst (alweer een kartel!) VLD-VU. Na het opsplitsen van de VU volgt ze haar 'chef' (Bourgeois) naar de N-VA. Hierop gaat ze als een aparte fractie zetelen in de Kortrijkse gemeenteraad. In februari 2004 gaat de N-VA op nationaal niveau samen met de CD&V in een kartel. Lieve blijft voorlopig nog lekker op haar eentje zitten. Maar met de verkiezingen van 8 oktober 2006 in het vooruitzicht, wordt beslist in de lente van 2006 om het kartel ook op lokaal vlak door te trekken. Dus Lieve maakt sinds deze lente officieel deel uit van de meerderheid.
Op 8 oktober is ze als enige N-VA'ster verkozen in de Kortrijkse gemeenteraad. Maar met de ontwikkelingen van de laatste dagen (de overstap van Dedecker naar N-VA en het subsequent opblazen van het kartel door CD&V) zal Lieve zich blijven koesteren aan de warme CD&V-haard...?
Dit natuurlijk enkel ter illustratie van het onbenul van een kartel. Het uiteindelijke doel van een kartel is een beter kiesresultaat neerzetten dan je alleen zou doen. Vaak wordt er bij de aankondiging geleuterd over programma's waar deze en gene zich in kunnen vinden, maar... de verschillen (die vaak groot en uiteenlopend zijn) worden snel onder het tapijt geveegd.
Je kan je ondertussen beginnen afvragen waar dit allemaal naartoe gaat. Onderhand heb je waarschijnlijk al wel in de mot dat ik niet zo 'pro-kartel' ben. Dat is zeker! Ik zie een karter als pure volksverlakkerij. Het neemt de essentie van democratie weg bij een stembusgang. Hierbij is de keuze nog altijd aan de kiezer. Door het vormen van een kartel, neem je die mogelijke keuze weg van de kiezer en verplicht je hem voor een amalgaam te stemmen waar hij zich niet volledig in kan vinden. Hij kiest vooral voor 1 partij maar moet noodgedwongen die kartelpartner erbij nemen...
Als we nu de bestaanskansen van kartels op lange termijn bekijken, dan zitten we met een doodgeboren kind. Vaak wordt de kleinere partner door de parasitaire 'grote broer' leeggezogen en daarna afgestoten (Vivant-de opstap van Quickie- is nu op Duchatelet na een randfenomeen). Of wordt de kleine partner gedoogd zolang het boegbeeld (cfr. spirit met Anciaux) het kartel extra stemmen oplevert. Eens dit niet meer gebeurt is het adieu, auf wiedersehen, goodbye!! (Let maar op mijn woorden, Bertje & co)

Ik kijk al watertandend uit naar de aankondiging van het volgende kartel... of gaan we dit een nieuwe modieuzere naam geven (technische fractie misschien?)