Het communautaire gehakketak mag weer een streepje op zijn kerfstok plaatsen. Nog maar eens een regering – of wat daar voor moest doorgaan – is gevallen over BHV. Maar ja, aangezien BHV in hoofdzaak een politiek probleem is, is het voor een stuk normaal dat de politici hier over blijven struikelen.
Nochtans heeft een splitsing of niet-splitsing, weinig of geen gevolgen voor het dagelijkse leven van de inwoners van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Tenzij hij of zij voor de rechtbank moet verschijnen uiteraard. Hoe komt het dan dat men telkens weer, er niet in slaagt om tot een vergelijk te komen?
Draait het dan écht alleen maar om de (politieke) macht die er verbonden is aan het stemgewin dat nu uit één kiesarrondissement komt? Natuurlijk! Zolang BHV niet gesplitst is zijn er een aantal partijen die hier veel stemmen bij winnen. Het FDF en andere partijen zien zich verzekerd van de stemmen van Franstaligen die zich in de Vlaamse Rand hebben gevestigd. Aan Vlaamse zijde, heb je dan de partijen die zich op het Vlaams-nationalistische discours concentreren die munt slaan uit de hele heisa. Dus zolang er ‘ambras’ is zijn die partijen aan beide kanten content en gooien ze met alle plezier nog wat olie op het vuur.
Maar als Yves Leterme durft te beweren dat hij geen schuld heeft aan dit falen, dan vergeet hij toch ook wel enkele feiten. Zo was hij het die zijn CD&V koppelde in kartel aan de N-VA waardoor de CD&V zich sterker (lees Vlaamser) profileerde op communautaire dossiers. Door die dossiers dan ook bovenaan hun verkiezingsprogramma in 2007 te plaatsen, maakte Leterme zichzelf al moeilijk aanvaardbaar voor de Franstaligen. Dit leidde tot zijn eerste mislukte onderhandelingen met een veelvoud aan bezoekjes aan de Koning tot gevolg.
Toen hij zijn 2e regering begon te leiden, heeft hij zich dan ook bewust ver weg gehouden van de communautaire dossiers. Maar als regeringsleider heeft hij dan ook nooit een daadkrachtig beleid kunnen door de vrees om opnieuw te falen voeren – waar was dat ‘goed bestuur’ weer gebleven?
Door nu gewoon te wachten tot de boel door iemand anders werd opgeblazen, heeft Leterme nog maar eens bewezen dat hij verre van daadkrachtig is geweest in de laatste 3 jaar. Liever premier zijn van een bende ruziënde kleuters dan op je strepen staan en de verschillende partijen op hun verantwoordelijkheid wijzen. Ondertussen is het ook meer dan duidelijk geworden dat ‘lijden’ beter past bij hem dan ‘leiden’. Misschien moet hij zich dan maar terugplooien op het ‘Martelarenplein’.
Voor BHV en andere communautaire dossiers heeft de huidige (én vorige) generatie zich niet in staat getoond om ook maar iets van een oplossing te bereiken. Hopelijk denken de mensen dan ook een tweede keer na als ze weeral eens het rode potlood bovenhalen in het stemhokje...
Ook gedeeltelijk (zonder de eerste 3 alinea's) verschenen als lezersbrief/opinie in De Standaard van 28 april 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten