De (on)zin van een cordon sanitaire

Met de verkiezingen slechts dagen verwijderd, had ik graag toch mijn licht eens laten schijnen op het cordon sanitaire dat ondertussen al ettelijke jaren zijn stempel drukt op het (Vlaamse) politieke landschap.
Laat mij eerst en vooral duidelijk stellen, ik ben open van geest en sta open voor allerlei culturen en identiteiten. Toch heb ik steeds mijn bedenkingen gehad bij het nut en de geloofwaardigheid van het cordon sanitaire (CS). Ten eerste nemen de partijen die zich het CS opleggen zich democratische partijen, tegenover de (ondemocratische) VB'ers. Maar dit brengt bij mij al een eerste en het grootste bezwaar naar boven. Is een democratie niet iets waar elke mening een kans krijgt om zich te verdedigen en te bewijzen? Hoe kan je dan in onze democratie verkondigen dat je in Vlaanderen ondertussen al een kwart van je bevolking niet wil horen? Voor mij is dit een sterk staaltje anti-democratie die wordt gevoerd door de machtspartijen.
Want zeg nu zelf, wie haalt er het meeste voordeel uit deze situatie? Het VB dat steeds meer kiezers voor zich wint, of de partijen die door het CS zeker zijn dat ze zowat in elke regering zitten omdat ze door de grootte van het VB niet anders kunnen dan meer-partijencoalities op te zetten?
Het ergste is dat het CS bijna als excuus dient om niet alleen het VB, maar ook hun kiezers te negeren. En is dat nu net niet de grootste fout die je kan maken? Het VB maakt natuurlijk handig gebruik van deze situatie en spint graag garen uit hun positie van 'out-cast'. Dit zorgt zelfs bij veel mensen voor een gevoel van sympathie omdat ze zichzelf ook als verstotene zien van het 'gewone' maatschappelijk leven.
Ondertussen zijn de 3 grote politieke families lustig aan het verder regeren, postjes verdelen en hun achterban tevreden te houden. Want ligt daar niet de grootste vrees voor de katholieke, liberale en socialistische familie? Dat ze een groot stuk van hun kabinetten zouden moeten afstaan ( want het VB is op dit ogenblik de grootste partij in Vlaanderen) en dan niet langer hun trouwe partijsoldaten met een mandaat op een kabinet, studiedienst of parlementaire fractie kunnen belonen?
Uiteindelijk draait dit cordon slechts om 1 ding: MACHT en hoe ze zo lang mogelijk vast te houden. Het CS helpt de grote partijen vooral om de lokale gemeentemandatarissen in het gelid te doen lopen. Want in een wereld zonder CS, had het VB al lang in één of andere gemeente enkele schepenzetels weten te bemachtigen of zelfs de burgemeestersjerp. Maar door het verbod en een dreigende excommunicatie uit de partijrangen houden de eventuele dissidenten zich (voorlopig) gedeisd. Want eens je uit de gratie van de partij valt, mag je je (lucratieve) plaatsje in het politieke schouwtoneel wel op je buik schrijven.
Uiteindelijk is het in een democratie aan de verkozen vertegenwoordigers om te beslissen op welke manier zij zich willen verenigen in een coalitie om aan een meerderheid te geraken. Om reeds op voorhand 25% van de mensen die je zogezegd vertegenwoordigt, de rug toe te draaien, getuigt van weinig respect voor je kiezers. Zonder CS betekent nog niet dat iedere partij of elk partijlid plots de deuren zal opengooien voor het VB. Voor vele mensen en kandidaten is het water tussen de ideologie van het VB en hun eigen ideeën en opinies veel te diep en onoverbrugbaar. Dus waarom niet vertrouwen op het gezonde verstand van je partijleden?
Daarom mijn oproep aan de ondemocratische democratische partijen in Vlaanderen en België: WEG MET HET CORDON EN LEVE DE DEMOCRATIE!!!