174 dagen na de verkiezingen voor de federale kamers is het eindelijk zover. Yves Leterme moet toegeven dat hij gefaald heeft en hij biedt zijn ontslag als formateur aan bij de koning.
Het zat er al een beetje aan te komen en het was gewoon wachten tot er een écht ultimatum op tafel kwam waarop een defnitieve weigering zou komen van één van de oranje-blauwe partijen. Nu was het misschien wel cdH, die Leterme de definitieve doodsteek bezorgde, maar de echte oorzaak ligt dichter bij de Ieperse geitenboer dan hij zelf durft toegeven.
Zijn kartelpartner N-VA, liet Leterme weinig ruimte om ook maar iets van goodwill aan Waalse zijde los te weken - mocht hij dat gewild hebben, natuurlijk! Dat brengt ons nog maar eens terug naar het kortzichtige denken van enkele politieke individuen. Blijkbaar nemen sommigen hun dromen al voor werkelijkheid en denken ze dat wat in Vlaanderen kan, automatisch ook in heel België moet kunnen. Maar dan vergeten ze toch wel een redelijke pak vaderlandse geschiedenis. Iets wat voor sommigen moeilijker te vergeven valt dan voor anderen.
Nochtans zijn de heren en dame onderhandelaars, allemaal getrouwd en zou je toch verwachten dat ze dan ook het principe van een huwelijk wel zullen kennen ;-). Dus zouden ze moeten weten dat in zo'n relatie of eender welke andere relatie for that matter, dat dit een kwestie is van geven en nemen. Als je niet bereid bent van te geven, moet je ook niet verwachten dat je zal kunnen nemen. Het lijkt wel alsof de Vlaamse onderhandelaars zich terug op de speelplaats van het kleuterklasje bevonden. Ze wilden met alles tegelijk spelen, zonder ook maar iets af te geven, met als resultaat dat ze overladen zijn met vanalles en nog wat zodat ze niet eens meer kunnen spelen of bewegen.
Ik hoop alleen dat deze groep politici niet ook nog door hun lagere schoolperiode, secundaire opleiding en puberteit moet geraken, want dan zijn we nog lang niet thuis... of misschien in 2009???
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten